سنجش واکنش مدیران شهری در رویارویی با مخاطره محیطی سیل با تأکید بر تاب‌آوری (مطالعه موردی: شهر جیرفت)

سیل ویرانگر و مخرّب است و در حوزه­های شهری خسارات زیان­باری به­همراه می­ آورد. تاب‌آوری دربرابر آسیب­­پذیری بیشتر بر جنبه­ های مثبت تأکید دارد و امروزه دولت­ها می‌کوشند با ارتقاء تاب­آوری درمقابل بلایای طبیعی، زندگی را در مناطق دارای خطر بهبود بخشند. هدف پژوهش حاضر سنجش واکنش مدیران شهری جیرفت در رویارویی با مخاطرة محیطی سیل با تأکید بر تاب­آوری است. برای گردآوری اطّلاعات از روش­های کتابخانه­ای (کتاب­ها، مقالات، اسناد، اینترنت و غیره) و میدانی استفاده شده است. جامعة آماری پژوهش شامل مدیران شهری ساکن در شهر جیرفت است که بیست نفر به‌طور تصادفی با استفاده از تکنیک دلفی به‌منزلة حجم نمونه انتخاب شده­اند برای تجزیه و تحلیل داده­ها، از آزمون­های آماری تی تک‌نمونه­ای و رگرسیون گام­به­گام و همچنین به­منظور اولویّت­بندی و ضریب اهمّیّت معیارها از تکنیک دیمتل و بهترین و بدترین روش، استفاده شده است. نتایج حاصل از تی تک­نمونه­ای در راستای سنجش واکنش مدیریت شهری جیرفت دربرابر سیلاب نشان می­دهد بین حدّ مبنا (3) و مقدار محاسبه‌شده (17/3) اختلاف معنی­داری وجود ندارد. نتایج رگرسیون گام­به­گام بیانگر آن است که شاخص نهادی - مدیریتی با مقدار 347/0، بیشترین تأثیر و شاخص کالبدی - محیطی با مقدار 302/0 کمترین تأثیر را بر مدیریت تاب­آوری شهر جیرفت دربرابر سیلاب دارد. نتایج تکنیک دیمتل نشان می‌دهد از میان شاخص­های مؤثّر بر تاب­آوری شهر جیرفت دربرابر سیلاب، شاخص اجتماعی با مقدار 385/43 بیشترین تعامل و شاخص نهادی - مدیریتی با مقدار 352/43 کمترین تعامل، شاخص اجتماعی با مقدار 474/1 مؤثّرترین عامل و شاخص اقتصادی با مقدار 008/1- تأثیر­پذیرترین عامل هستند. نتایج تکنیک بهترین و بدترین روش، نشان­دهندۀ آن است که شاخص اجتماعی با ارزش 258/0 در رتبة اوّل، شاخص نهادی - مدیریتی با ارزش 252/0 در رتبة دوّم، شاخص کالبدی - محیطی با ارزش 245/0 در رتبة سوّم و درنهایت شاخص اقتصادی با ارزش 244/0 در رتبة چهارم قرار دارد.